Rozdział 19.

Chłodne nocne powietrze wlatywało do pokoju Megan przez uchylone okno. Leżeli na łóżku, prawie, że nie przykryci kołdrą. Louis wyciągnięty w poprzek łóżka, z założonymi rękami pod głową. Meg podobnie do niego. Swoje chude nogi przerzuciła przez jego biodra, a głowę opierała na stosie poduszek po drugiej stronie łóżka.

- Nie zasnę tu. - wymamrotała odgarniając włosy z twarzy.

- Mam dość, takich nocy. - potwierdził Louis wstając z łóżka, przy okazji zwalając z siebie nogi swojej dziewczyny.

- Gdzie ty idziesz? - spytała widząc jak naciąga na siebie spodenki.

- Gdzie my idziemy, jak już. - odpowiedział podając jej pierwszy lepszy ciuch z szafy. Okazała się nim za duża koszulka, która prawie zakrywała jej całe pośladki. Gdy już nałożyła ją na siebie, wyszli na dwór. Tam było przyjemnie i chłodno. W takiej temperaturze to oni mogli siedzieć. Rozsiedli się wygodnie na ławeczce przy domu, zabierając wcześniej ze sobą koc.

- Jak myślisz, jak długo jeszcze Harry będzie zwlekał aby zapytać o to, czy Dominica zechce z nim być? - spytała Megan wtulając się w ciepły tors swojego chłopaka, kiedy on otoczył ją ramieniem.

- Mam nadzieję, że jak najszybciej. Nie zniósłbym go przybitego w domu. - odpowiedział układając podbródek na głowie Meg.

- Są idealni razem. - podsumowała parę dziewczyna i podniosła głowę patrząc na swojego chłopaka.

- Może i tak. - wzruszył ramionami. - Ale na pewno nie tak bardzo jak my. - powiedział całując ją w czoło. Zaśmiała się cicho.

- Właśnie. - podskoczyła lekko na ławce z podekscytowania. - Myślałam nad tym naszym wyjazdem i wymyśliłam gdzie możemy pojechać. - powiedziała uważnie patrząc na Lou.

- Słucham cię, o pani.

Bezsenne noce to coś czego nie lubiła najbardziej. Dominica od dobrych paru godzin przewracała się z boku na bok, nie mogąc za nic w świecie zasnąć. Zrezygnowana wstała z łóżka. Podeszła do szafki, na której znajdowała się bluza Harry`ego i nałożyła ją na siebie. Otworzyła skrzypiące drzwi i wyszła na balkon. Od razu przez jej ciało przeszedł przyjemny dreszcz. W czasie takich nocy często siedziała tu patrząc na okolicę. Usiadła na rozkładanym leżaku, na którym zawsze się opalała i wyciągnęła z kieszeni telefon. Wskazywał godzinę 2:02. Weszła w kontakty i przewinęła palcem po ekranie. Numerem jaki się pojawił był numer Harry`ego i to nie taki, który został wybrany z ' kantaków ' , a taki, który teraz do niej dzwonił. Przejechała palcem po ekranie, by odebrać połączenie i usłyszeć głos swojego przyjaciela.

- Harry. - wypowiedziała zaraz po tym jak przystawiła telefon do ucha.

- Przepraszam jeśli cię obudziłem. - powiedział na wstępie. Mogłaby przysiąc, że teraz ze zdenerwowania poprawia włosy, w ten charakterystyczny dla niego sposób.

- Nie obudziłeś, spokojnie. - zaprzeczyła szybko. - Często miewam takie bezsenne noce. - przyznała i oparła głowę o ścianę domu.

- Znam to. - mruknął. - Dojechałaś spokojnie?

- Tak, i tak samo spokojnie się rozpakowałam i znalazłam twoją bluzę, a swoją drogą jest strasznie ciepła. - powiedział wkładając jedną rękę do kieszeni. Harry zaśmiał się cicho.

- Więc, masz ją na sobie. - stwierdził, a ona wyobraziła sobie go z wielkim uśmiechem. -Czyli nie tylko ja sypiam z twoim ubraniem. Wiesz, ładnie pachnie.

Gdyby tylko wiedział jakie teraz rumieńce wpłynęły na jej  policzki.

- Wiem, że to może głupio zabrzmieć, w końcu widzieliśmy się parę godzin temu, ale ... - zaczął dość nerwowo. - Ale znów chcę cię zobaczyć. - powiedział głośno wypuszczając powietrze.

- Harreh, to nie jest takie proste jak nam się wydaje. - odparła, czując, że brakuje jej go równie mocno, jak jemu jej.

W domu chłopców  panowała cisza, o którą było trudno. Liam siedział w kuchni nad kubkiem parującej herbaty, miał na sobie tylko spodenki, w których latał tylko rano. Spojrzał na zegarek. 6:30. Jeszcze trochę i będzie musiał się zbierać. Gdzie? Danielle dzisiaj przylatuje, a on tak bardzo się za nią stęsknił. Kochał tą cudowną tancerkę i zawsze jej to powtarzał. Pusty już kubek odstawił do zlewu i poszedł do pokoju by się ubrać. Po szybkim prysznicu naciągnął na siebie długie, jasno-brązowe rurki i biały t-shirt na krótki rękaw, na nogi ubrał najpierw skarpetki, a później białe trampki. Zgarnął kluczyki z szafki w korytarzu i wyszedł z domu uprzednio go zamykając. Znając życie, chłopcy, a mianowicie Zayn i Niall tak szybko nie wstaną, bo Harry`ego w domu nie było już od dobrych paru godzin. Nie martwił się tym zbytnio, domyślał się, gdzie może znajdować się jego przyjaciel. Wsiadł do samochodu i ruszył w stronę lotniska. Za jakieś dwadzieścia minut Dan miała wylądować w Londynie. Nie widzieli się tyle czasu, a on z każdym dniem tęsknił coraz to bardziej. Co z tego, że rozmawiali przez telefon czy nawet przez skype`a, gdzie mógł ją zobaczyć, no co z tego! Co z tego, jeśli nie mógł jej dotkną czy pocałować. Zaparkował jak najbliżej wejścia na już zatłoczone lotnisko i wysiadł z samochodu, wcześniej zakładając na siebie bluzę z kapturem, gdzie kaptur naciągnął na głowę, a okulary na nos. Wszedł na wielkie lotnisko i skierował się w stronę miejsca, gdzie lada moment miała pojawić się jego dziewczyna. Stał wyczekując się jej tak samo jak ona teraz jego. Po chwili ludzie z walizkami zaczęli wchodzić na obszar lotniska. Hala przylotów stawała się coraz to bardziej zaludniona, a Li w końcu ją zobaczył. Taszczyła wielką walizkę, w której miała większość nie potrzebnych rzeczy, jak dla niego. Burza loków tańczyła z każdym jej delikatnym a stanowym krokiem. Miała na sobie szeroką bluzkę, odkrywającą jedno z jej opalonych ramion w kolorze jasnym błękitnym, a do tego krótkie czarne spodenki, które ukazywały jej długie zgrabne nogi. Najpierw go nie zauważyła, ale gdy wyszedł zza dość wysokiego faceta nie zważając na nic, rzuciła walizkę, w miejscu w którym stała i podbiegła do Liam`a, który stał już z rozłożonymi rękami. Zaśmiała się głośno i mocno się do niego przytuliła. Ścisnęła go w pasie, nie patrząc na to, że ludzie dziwnie się na nich patrzą. Pogładził jej włosy, które przyjemnie łaskotały jego szyję i pocałował ją w czoło.

- Li. - powiedziała na tyle cicho by tylko on usłyszał. Zawiesiła dłonie na jego karku i jeszcze mocniej się do niego przytuliła.

- Tak bardzo tęskniłem Dan. - powiedział unosząc ją na ręce. - Tęskniłem, kochanie. - prawie, że krzyczał kręcą ją na rękach. Śmiała się głośno przytulając policzek w zagłębienie w jego szyi.

- Postaw mnie, Głupolu. - powiedział mocniej zaciskając ręce na jego ramionach, kiedy się zachwiał. Za jej prośbą, znalazła się na ziemi, ale nadal nie odsunęła się od niego. - Kocham Cię, Payne. I dobrze wiesz, że stałabym z tobą tu tak długo, ale ludzie jednak się na nas dziwnie patrzą.

Złapała jego dłoń, a on splótł ich palce razem. Zgarnęli walizkę Danielle i wyszli szczęśliwi z lotniska. W końcu mogli nacieszyć się sobą.

- Myślisz, że nie będą źli, że wpadniemy im tak, bez zapowiedzi? - powiedziała Dan przepuszczana w bramce na posiadłość Megan.

- Jakbyś nie znała Meg. - Li potarł rękę swojej dziewczyny. - Otworzymy drzwi, a później będzie jeden wielki pisk. - dodał Liam dzwoniąc dzwonkiem do drzwi. Drzwi otworzył Louis, który najpierw zrobił dziwną minę na widok dziewczyny przyjaciela, a później przytulił ją do siebie. 

- Meg będzie zadowolona. - Tommo czekał aż para rozbierze się w korytarzu. - Dominica wróciła do siebie, a teraz przyjechała Danielle, będzie miała zajęcie. - zaśmiał się chłopak puszczając pierwszą dziewczynę. Danielle weszła nie odzywając się do kuchni, w której stała Megan mieszając coś zawzięcie w małym niebieskim garnuszku. 

- Loui, kto przyszedł? - odwróciła się w stronę gości. I było tak jak przewidział Liam. Łyżkę, którą miała w ręce rzuciła niedbale do zlewu i wycierając ręce w pierwszą lepszą szmatkę, przytuliła się do Dan.

- Czemu nie powiedziałaś wcześniej, że przyjeżdżasz? - spytała Megan po tym jak się odsunęła od dziewczyny tego najbardziej odpowiedzialnego. 

- Niespodzianka. - Danielle machnęła rękami cicho się śmiejąc z miny dziewczyny. Obie lubiły się, ale jeszcze nie mogły nazwać się przyjaciółkami, jeszcze nie. 

Harry był już bardzo blisko swojego celu. Specjalnie z domu wyjechał tak wcześnie by na miejscu być na odpowiednią porę. Jeszcze raz spojrzał na kartkę z adresem i krótkim opisem domu, do którego się kierował. Zwolnił by bardziej przyjrzeć się budynkom tuż przy jezdni. W końcu przystanął przy jednym. Tak, to był ten. Wysiadł z samochodu, bojąc się reakcji na jego osobę, w końcu nikt się go tu nie spodziewa. Wszedł na podwórko podziwiając zadbany skrawek ogródka z kwiatami. Doszedł do drzwi i zapukał czekając na odpowiedź. Przez chwilę nie dopowiadało mu nic prócz ciszy. Gdy miał już odchodzić usłyszał krzyk, osoby, w domu, która właśnie biegła w stronę drzwi by je otworzyć. Poprawił włosy ze zdenerwowania i czekał aż drzwi się otworzą i ujrzy to czego tak bardzo chciał przez ostanie kilkanaście godzin. 

___________________

Sieeeeeeeeemanko! < 3 

Taki tam rozdział, a co. Musiałam wkręcić tu Payne, on i jego miłość jest cudowna, tej. aww ; * 

W każdym bądź razie chciałabym was zaprosić do czytania mojego nowego bloga, który teraz będę prowadzić z przyjaciółką, opowiadanie również o One Direction. < 3 

 http://babyiamaddictedtoyou11.blogspot.com/ 

Zapraszamy. Xx.

Kontakt : 11744685